Band-auditie doen
Auditie doen
Ik weet het nog als de dag van gisteren. Het keerpunt. Hét moment van nu of nooit. Ik was net 30 geworden en dacht: ‘als ik het nu niet ga doen, dan gaat het er wellicht nooit meer van komen.’ Ik blijf het nog steeds bijzonder vinden dat ik mezelf met al mijn onzekerheden van toen tóch zo ver heb kunnen krijgen om mijn eerste band-audities te gaan doen.
Ik had géén podiumervaring, nul bandervaring en was in mijn eigen ogen al ‘oud’. Toch ben ik gaan zoeken en via platforms al ‘muzikantenbank.nl’ kwam ik al snel bij bands in mijn eigen regio die een zangeres zochten. Mijn allereerste auditie was bij een band in Den Bosch. Gewoon bij iemand aan huis, een gezellige club ervaren muzikanten en een goede zangeres. Die zangeres is in eerste instantie een grote steun geweest. De band zocht een tweede zangeres om tweestemmig te werken en zo voelde ik me die allereerste keer achter een ‘echte’ microfoon niet zo alleen. Eenmaal bezig met het samen muziek maken wist ik: ik ga nooit meer stoppen! Mijn onzekerheden en twijfels bleken onterecht want ik mocht meteen blijven!
“Al mijn gevoel, creativiteit en passie kan ik in muziek kwijt. Telkens wanneer ik met zang een belangrijke gebeurtenis in het leven van anderen mag aanvullen, dan prijs ik mijzelf heel gelukkig..”
De band in Den Bosch hield helaas niet zo lang stand. Al snel brak de groep en moest ik opnieuw op zoek, nog steeds zonder podiumervaring, want zo ver zijn we nooit gekomen. Maar gelukkig was het héle nieuwe er nu af en was mijn zelfvertrouwen inmiddels wat gegroeid. Opnieuw begon ik mijn zoektocht naar bands die een lead-zangeres zochten. Dit keer vond ik een drietal bands en zo gebeurde het dat ik binnen een maand naar drie audities ging. De eerste van die drie was bij Silk, een Rock-coverband uit Tilburg. De band bestond uit vier mannen die na vertrek van hun eerste zangeres opnieuw op zoek waren. De auditie verliep vooral heel gezellig met een geweldige bak humor en het voelde meteen als ‘thuis’. Al snel liet Silk me weten dat ze me er graag bij wilden hebben. Maar ik had nog twee audities te gaan…..
Uit ervaring wist ik dat als ik die andere audities zou afzeggen, ik me altijd had afgevraagd hoe het daar was geweest, en of ik daar wel goed genoeg voor was geweest. Ik heb dus open kaart gespeeld met Silk, en heb ze laten weten dat ik eerst de andere audities nog wilde afmaken.
De auditie die daarop volgde was een 12 koppige soul-band met blazers, toetsen en achtergrondzangeressen en ik voelde al bij het eerste nummer: hier ben ik nog niet aan toe. Dit bleek ook uit de feedback die ik kreeg: goed, maar nog te onervaren. Het gekke was dat ik door deze feedback niet meer onzeker ben geworden, ik wist dat ze gelijk hadden en bovendien was de basis, mijn zang wél goed geweest.
De andere auditie was een feestband met voornamelijk muzikanten die een jaartje of 5 jonger waren dan ikzelf. Het was wederom een band met een andere zangeres die graag tweestemmig wilden werken. De groep was gezellig en de nummers een feestje om te zingen. De nummers pasten wellicht beter bij mijn eigen smaak en meer in mijn comfort-zone dan de nummers bij Silk…. En nu moest ik gaan kiezen.
Uiteindelijk heb ik er maar heel kort over nagedacht. Het warme nest van Silk voelde al zó snel eigen dat ik wist dat de rest dan wel goed zou komen. Groeien als band doe je samen, en dat lukt mij het beste als ik me veilig en op mijn gemak voel. Inmiddels hebben we als band afgelopen herfst ons 5-jarig jubileum gevierd en ben ik helemaal happy met ‘mijn’ mannen en trots op wat we samen als band weten neer te zetten.
In de tussentijd zijn er af en toe nog audities geweest voor korte muzikale projecten en heb ik mijn netwerk met muzikanten uitgebreid. Vorige week ben ik nog een auditie gaan doen voor een tweede band (jawel, mijn muzikale hart wil alsmaar meer!) en wat bleek: totaal geen zenuwen meer! Ik weet inmiddels wat ik kan, maar ook wat ik (nog) niet kan. Ik geniet van muziek maken met anderen en vind het heerlijk om nieuwe muzikanten te leren kennen en daar weer nieuwe muziek mee te maken.
En heel soms denk ik: wat als ik de stap nou nooit had genomen! Wat als ik mezelf nu had blijven verschuilen achter al mijn zelf-bedachte smoesjes? Dan had ik al dit moois gemist! Erg nuttig op die momenten waarop ik mezelf even een schop onder mijn eigen kont moet geven om iets nieuws te proberen.
Oh enne….. die laatste auditie: ik ben heel blij te melden dat ik mag blijven en dat er weer héél veel leuks staat te gebeuren! Ik hou je op de hoogte.